We leven in donkere tijden en ook de toekomst lijkt soms meer en meer te worden overschaduwd door duisternis. Voor ons aanleiding om het festival te openen in de sfeer van vooroorlogs Berlijn, waar kunstenaars vergelijkbare gevoelens treffend wisten te verbeelden en verklanken, en waar kunst verbinding, reflectie en licht in de duisternis bood.
Ditzelfde hopen wij met het KlankKleurFestival te doen. Kunst biedt ten allen tijde troost en verlichting, of schudt je door elkaar, verandert je, verruimt je blik. Ons uitgangspunt is om de kunstenaars in alle vrijheid uit te nodigen om mee te doen aan een grensverleggende opdracht, of om een prikkelende samenwerking met een kunstenaar uit een andere discipline aan te gaan. De uiteenlopende interpretaties en kunstvormen versterken en inspireren elkaar.
Lampen en het thema licht en schaduw vinden wij zo passend omdat licht en schaduw net als hoop en onheil altijd samengaan. Het lijkt een tegenstelling maar is het dat wel? De schaduw biedt verdieping en is rijk en gelaagd.
Het KlankKleurFestival moedigt de bezoeker aan om licht en schaduw in al zijn schakeringen te beleven, in onze voorstellingen en in elk van de gemaakte lampen. Lucide elektronische klanken van Luctor Ponse staan tegenover de schaduwrijke klanken van Frank Denyer. De maan belicht ons pad in Genieting VIII. Scora Obscura behandelt de vergankelijkheid en zet muziek die anders wellicht in een oneindige duisternis verdwijnt, in het licht. De Silhouet Parade omhelst speels de contrasten en nodigt je als bezoeker uit om onderdeel te worden van het geheel. Tot slot komen we terecht in Harlem, New York, waar in de Savoy Ballroom de zo hoopvolle Lindyhop dansstijl tot bloei kwam en diverse culturen in harmonie met elkaar, dansend op swingende muziek, samenkwamen.
De lampen/objecten die de kunstenaars hebben gemaakt staan centraal en verbinden het begin en het eind van het festival. Twee keer wordt de zaal omgetoverd: vrijdagavond tot Berlijns café met schaduwlampen en zondagavond tot een New Yorkse danszaal met lichtlampen. Daarnaast is er een expositie waarbij het werk van elke kunstenaar wordt gepresenteerd in een persoonlijk lichtkabinet.
Eerdere thema’s
In het verleden heeft elke festivaleditie een speciaal thema en grensverleggende opdracht gehad. Van dromen en surrealisme in een kijkdoos (2007), grafische partituren die door musici werden uitgevoerd (2011), het maken van klankmachines die samenkwamen in een eindcompositie (2009), de spiegel en het masker (2022) tot de geheime dichtregels van Hölderlin behorend bij Luigi Nono’s Fragmente-Stille, An Diotima (2005).