Met als festivalthema De Spelende Mens (Homo Ludens) kwam de versmelting van klank en kleur optimaal tot uiting in twintig Klankmachines. Met klinkende namen als Glissando Machine, Oerklankkaatser, Klank Altaar, Sjoel-o-foon, ReCycle en Opus 57 waren ze als expositie voor het publiek te bezichtigen en werden ze in de voorstellingen bespeeld.
Donderdag, op de feestelijke opening van het festival, mocht het publiek de Klankmachines zelf proberen en zo ontspon zich een pandemonium van vreemde geluiden: het publiek in actie als Homo Ludens! Daarna trad het Genetic Choir op, een koor van menselijke Klankmachines als het ware. De avond eindigde met Bachs meesterwerk De Goldberg Variaties, waar pure harmonie de klankkleur bepaalt.
Vrijdag ving aan met de wereldpremière van Father’s Suit and Watch, een avantgardistische compositie van Marc Sabat met dans en decor, uitgevoerd door Trio Scordatura en gebaseerd op een liefdesverhaal dat zich rond de zee afspeelt. Dit concert is op YouTube nog terug te zien. Daarop volgde Hydatorizon van Yannis Kyriakides in een nieuwe versie voor pianokwintet (Nederlandse première, nu op CD bij Unsounds), visueel aangevuld met zee-panorama’s van Isabelle Vigier. Tenslotte een Nederlandse première: The Sinking of the Titanic van Gavin Bryars, waarin het publiek aan tafels zat als in een salon van de zinkende Titanic. De Engelse hymne die het salonorkest tot het einde bleef spelen werd omgeven door de geluiden van het zinkende schip, begeleid door lichtflitsen en een steeds donkerder wordend decor. Eén voor één begaven ook de kaarsen het. De laatste overlevende van de ramp met de Titanic was enkele dagen voor het festival overleden. Zo kreeg dit aangrijpende meesterwerk uit de 60er jaren een onverwacht actuele lading.
Op zaterdag opende René Groothof met Baba Jaga, begeleid door Bernd Brackman en Rogier Willems. Daarna verzamelden zich tekenaars en schilders voor de Salon de Peinture, een openbaar toegankelijke modeltekensessie. Elf topmusici voerden klassieke en hedendaagse kamermuziek uit terwijl zij werden getekend, met decors van de setdesigner Kevin Power: Homo Ludens als model. In het avondconcert speelde Bernd Brackman de laatste Sonates van Beethoven, afgewisseld met kinetische kunst van Mark Bischof.
Zondag ging van start met Sport en Spel. Regisseuse Ellenoor Bakker had de zaal veranderd in een gymzaal met een zwoegend aerobicsteam. Solisten Elsbeth Gerritsen, Alfrun Schmid, Johan Lippens, Jeroen Spitteler en Huib Ramaer profileerden zich optimaal in dit lichtvoetige en grappige programma met Sports et Divertissements van Satie, De Roeiwedstrijd van Rossini (met een atletische jongeman op de roeimachine, terwijl zijn vriendin -Elsbeth Gerritsen- hem toezingt dat ze het uit zal maken als hij de wedstrijd verliest) en A Hand of Bridge van Barber, over twee bridgende echtparen. Daarna, in Casino Royale, was de zaal door Prisma Strijktrio en assistenten omgetoverd tot een heus Casino. In diverse kansspelen mocht het publiek meegokken, waarbij de te winnen prijzen steeds stukjes muziek waren, door Prisma en gasten live uitgevoerd aan de tafel van de gelukkige. Ondanks (of dankzij) deze win-win situatie bereikte de verhitte atmosfeer het kookpunt met de uitreiking van de Rossini-Bingoprijs, waarbij twee obers veranderden in het zingende acrobatenduo Hoog en Laag.
In de Finale kregen de Klankmachines de hoofdrol: eerst in Charles Ives’ Unanswered Question, toen in de Ballonnen Performance van Hans van Koolwijk. Vervolgens in Compositie voor Klankmachines door Ned McGowan (wereldpremière), en tenslotte, na Mozart à la Haydn van Schnittke, als instrumenten van het KlankKleurorkest in de Speelgoedsymfonie van Leopold Mozart. Zo kwam er een eind aan dit festival, een ode aan De Spelende Mens.
Wij willen het hele KlankKleurteam, alle artiesten, medewerkers en vrijwilligers en al het publiek enorm bedanken voor jullie steun, fenomenale prestaties en enthousiaste reacties. Bedankt allemaal, voor een fantastisch KKF 2009!
Harm en Elisabeth, artistiek leiders